Właśnie dostałeś/dostałaś/ zaproszenie na urodziny do Holendra i nie wiesz, czego się spodziewać? A może Twoje dziecko wkrótce wybiera się na imprezę do holenderskiego kolegi? Jeśli pozwolisz, chętnie podzielę się z Tobą swoimi spostrzeżeniami odnośnie urodzin w kraju tulipanów i wiatraków. Zapewniam, że jestem „na bieżąco” w tym temacie.

Tylko popatrz: w minionym tygodniu wyprawiałam urodzinową imprezę dla swojej pierworodnej, w połowie maja nasza najmłodsza pociecha skończyła dwa lata, a za miesiąc będę organizować urodzinowe party dla syna – tak siłą rozpędu, pewnie żeby nie wyjść z wprawy;) Przekonałam Cię?
Zatem wróćmy na grunt holenderski, bo świętowanie urodzin przedstawia się tu nieco inaczej niż w Polsce. W kraju nad Wisłą często zakłada się, iż dzieci świętują urodziny, natomiast dorośli obchodzą imieniny.

Musisz wiedzieć, że Holendrzy przywiązują wielką wagę do celebrowania urodzin, z kolei imieniny są dla nich zjawiskiem nieznanym. Swą radość i dumę z urodzin mieszkańcy Holandii wyrażają poprzez piękny wystrój domu jubilata.
Artykuły dekoracyjne są dostępne niemal w każdym supermarkecie. Po niskiej cenie można nabyć proporczyki, chorągiewki, napisy „Vrolijk Verjaardag”(radosnych urodzin) czy „Happy Birthday”, tematyczne girlandy (z serc, kwiatów, motyli i innych różności) oraz balony (także w kształcie liczby przeżytych lat).
Spacerując holenderskimi ulicami zawsze zwracam uwagę na interesujące dekoracje, zdumiewam się pomysłowością Holendrów i ich dystansem w stosunku do siebie.

W Polsce „kobiet o wiek się nie pyta”, rok urodzenia zdaje się być niejako wstydliwą tajemnicą. Natomiast Holendrzy i Holenderki nie mają żadnego problemu z ujawnieniem metryki znajomym i sąsiadom. Kolejne lata życia są przedmiotem chluby; dodają właścicielowi splendoru, prestiżu i poważania.

Przy okazji opowiem Wam ciekawostkę.
Spośród wszystkich urodzin najhuczniej obchodzone są pięćdziesiąte.
Podczas jednego ze spacerów, zobaczyłam na okiennej szybie liczbę „50” i napis „Sara”.

Przed domem na ławce siedziała lalka wielkości dorosłej kobiety, wystylizowana na stereotypową babcię. Wiecie, co mam na myśli: okulary na nosie, chustka na głowie, a w ręku druty i robótka…
Początkowo sądziłam, że widocznie jubilatka nosi imię Sara, ale za jakiś czas w kiosku dostrzegłam kartki urodzinowe z liczbą „50” podpisane „Sara” bądź „Abraham”.
Wtedy skojarzyłam, że nazwa pięćdziesiątych urodzin odnosi się do biblijnych postaci Abrahama i Sary.
Od sąsiadów dowiedziałam się, że Holendrzy często na tę okazję wynajmują sale bankietowe, a na przyjęciu urodzinowym jest zwyczaj śpiewania piosenek bądź recytacji wierszy ułożonych specjalnie na cześć jubilata – zachwalających określone cechy charakteru czy zainteresowania świętującego. Tort mierzy 50 cm i niekiedy również przybiera kształt Sary bądź Abrahama. Taka tutejsza tradycja…

No dobrze, zatem dostałeś/dostałaś/ zaproszenie na holenderskie urodziny i pewnie zastanawiasz się, w co się ubrać?
U nas to normalne, każda szanująca się Polka, otwierając szafę, zwykle wygłasza tę sławetną frazę: „Ja nie mam, co na siebie włożyć”!
Zapewniam Cię jednak, że gdy Holender czy Holenderka idą w gości, to nie przywiązują większej wagi do stroju. Najczęściej wkładają dżinsy i wygodne obuwie. Sukienki, szpileczki, żakieciki, garnitury? To nie w Holandii… Tu na porządku dziennym jest luz i swoboda. Jeśli lubisz się wyróżniać, idąc na holenderskie przyjęcie, koniecznie włóż sukienkę i buty na obcasie bądź garnitur.

Masz już wybrany strój, czas pomyśleć o prezencie.
Nie przejmuj się, tu też nie ma paniki! Holendrzy nie kupują kosztowności, zazwyczaj przychodzą na urodziny z drobnymi upominkami, których wartość nie przekracza 15 euro. Nie przekonałam Cię? To pozwól, że wtrącę małą dygresję.

Ładnych parę miesięcy temu mój synek, po raz pierwszy, otrzymał zaproszenie na urodziny do kolegi z klasy. „Kinderparty” miało się odbyć w uwielbianej przez dzieciaki tutejszej hali zabaw z motywami pirackimi – pełnej labiryntów, zjeżdżalni, różnorakich torów przeszkód.
Mama jubilata zaznaczyła na zaproszeniu, że w dniu urodzin odbierze dzieci ze szkoły i sama dostarczy je do pirackiego raju, a następnie odwiezie do domu około godziny 19. Podziękowałam kobiecie za zaproszenie i przy okazji podpytałam, jaki prezent ucieszyłby jej synka. Poprosiła o bon upominkowy do sklepu zabawkowego (tu jest to bardzo popularna forma prezentu, po urodzinach jubilat jedzie z rodzicami na zakupy i sam wybiera zabawki o wartości otrzymanych bonów).
Kupując taki voucher po raz pierwszy, nie miałam pojęcia, jaką powinien mieć wartość. Pomyślałam jednak, że koszt urodzin w sali zabaw na pewno jest bardzo duży, a skoro dziecko będzie mieć zapewnioną opiekę przez niemal 4 godziny, to należy to docenić i zrekompensować ceną bonu. Zresztą zabawki w Holandii do tanich nie należą…
Po namyśle kupiłam kartę upominkową za 25 euro, dodatkowo syn własnoręcznie wykonał pocztówkę urodzinową dla kolegi. Z imprezy wrócił zadowolony i zmęczony, a to najlepszy dowód udanej zabawy.
Następnego dnia, przed lekcjami, podeszła do mnie matka jubilata.
Wylewnie podziękowała mi za bon i wyznała, że poczuła się w obowiązku udzielić mi, cudzoziemce, małej lekcji obyczajowej.
Poinformowała, że w Holandii kwota 5 czy 10 euro jest uznawana za wystarczającą na urodziny, sumę 15 euro uważa się za dużą, a 25 euro to już w ogóle traktuje się jako przesadę lub pomyłkę!

Wyciągnęłam wnioski z tego pouczenia i gdy następnym razem moje dzieciaki szły na urodziny do kolegów, dostosowywałam się do miejscowych obyczajów w kwestii wartości prezentów i – jak się domyślacie – bynajmniej nie rozpaczałam z tego powodu…

Podsumujmy: masz przygotowany prezent, jesteś stosownie ubrany /ubrana/ i uważasz, że teraz z czystym sumieniem możesz iść na urodziny. Stop!
Wysłuchaj jeszcze jednej małej rady. Najedz się przed wyjściem z domu i nie licz na „wyżerkę”, bo się srodze zawiedziesz.
Na urodzinowym stole w wiatrakowym państwie znajdziesz paluszki, orzeszki, jakieś przekąski w stylu koreczków (kawałki sera, oliwki, suszone pomidory), mięsne kuleczki i…niewiele ponad to!
Masz szczęście, jeśli urodziny będą wyprawiane na świeżym powietrzu, wtedy przeważnie rozpala się grilla, więc istnieje szansa na zaspokojenie głodu.
I jeszcze jedno!
Jeśli Twoje dziecko zostało zaproszone na holenderskie urodziny, niech się przypadkiem nie zdziwi brakiem tortu.

Musisz wiedzieć, iż w Holandii tort nie jest obowiązkowym punktem urodzinowej imprezy dziecięcej, często bywa zastępowany muffinkami lub babeczkami.
Jeżeli „kinderparty” obejmuje jedzenie (czasami się to przytrafia;), to najpopularniejszą potrawą są frytki z keczupem lub majonezem, w bogatszej wersji dołącza się panierowane kawałki kurczaka (tzw. nuggetsy) z odrobiną musu jabłkowego (to już „full wypas”). Do picia podaje się wodę i „ranję”, czyli popularną tu oranżadę. To tyle!
Jak Ci się podoba? Hmm… chyba się domyślam!
Ale zanim nazwiesz Holendrów sknerusami i skąpcami, warto żebyś poznał/poznała/ jeszcze jeden holenderski zwyczaj.
W polskiej szkole czy przedszkolu przyjęło się, że jubilat bądź solenizant częstuje dzieci cukierkami. W Holandii to nie wystarcza. Bohater dnia wszystkie dzieci w klasie obdarowuje … upominkami!

Oczywiście przekazuje drobiazgi: długopisy, gumki do mazania, ołówki, zawieszki na klucze, piłeczki… Do tego dołącza coś do jedzenia: pudełka z rodzynkami, paczuszki chipsów, żelki, ciastka…
Tak, wiem, idea pakowania prezentów dla około dwadzieściorga dzieci w klasie może wydawać się trudna do realizacji, ale spokojnie!
Zadanie jest wykonalne w dodatku za rozsądną cenę. W holenderskich marketach znajdziesz maleńkie torebeczki pakowane po dziesięć sztuk, a także zestawy gumek, długopisów i innych gadżetów specjalnie na tę okazję.

I nie zdziw się także, gdy Twoje dziecko wróci z urodzin u holenderskiego kolegi również obdarowane małym upominkiem, bo tak jest tu przyjęte.
Celem owego holenderskiego zwyczaju jest uczenie dzieci czerpania przyjemności z dawania i wyrabianie w nich umiejętności dzielenia się z innymi.
Może jednak ci Holendrzy wcale nie są takimi strasznymi dusigroszami?…

W minionym tygodniu moja pierworodna córeczka, zwana Iskierką, obchodziła dziewiąte urodziny.

Już nie pierwszy raz doszła do głosu moja natura eksperymentatora i połączyłam tradycje polskie z holenderskimi, biorąc z jednych i drugich to, co uznałam za najlepsze.
Zatem, po holendersku, przygotowałam do szkoły drobne upominki dla wszystkich kolegów i koleżanek z klasy (markery oraz żelki).
Owocowe szaszłyki stanowiły zaś formę poczęstunku dla uczniów i pań.
Po południu kilka najlepszych koleżanek odwiedziło Iskrę w domu.
I tu, całkiem po polsku, upiekłam tort, oraz wspólnie z córką wybrałam kilka zabaw i prostych konkursów, gdyby w pewnej chwili na naszą domówkę zechciała wtargnąć nuda.

Natomiast na kolację każda z dziewcząt przygotowała swoją własną, jedyną i niepowtarzalną pizzę. Zaproszone dziewczynki okazały się przemiłe i bardzo grzeczne. Bawiły się zgodnie. I nawet nie było przy tym wielkiego hałasu i bałaganu! Serio.

Bilans urodzin mojej córki wyszedł pozytywny: jubilatka szczęśliwa, goście zadowoleni, a mama bez bólu głowy…
To chyba niezły wynik jak na dziecięcą imprezę, prawda?