W tym roku szkolnym przyszło nam trochę poczekać na wakacje, bo w Holandii termin rozpoczęcia i zakończenia szkoły wcale nie jest sprawą prostą i oczywistą.
Ten, mały pod względem powierzchni, kraj jest podzielony na trzy strefy, których mieszkańcy w innym terminie cieszą się wolnymi dniami.
I tak – środkowa Holandia w tym roku wypoczywała już od 8 lipca, a tydzień później dołączyła część południowa. Jako że my zamieszkujemy region północny, toteż musieliśmy uzbroić się w cierpliwość i poczekać do dnia dzisiejszego, czyli do 21 lipca.

Ale w końcu i my mamy labę! Całe sześć tygodni wolnego!

Beztroski, leniwy czas z pewnością przyda się nam wszystkim.
Przyznam się Wam, że w ostatnich tygodniach również i mnie dopadło „zmęczenie materiału”.
U moich dzieciaków, w szkole i w peuterspeelzaal, bez przerwy coś się działo!
A to obchody urodzin nauczycieli, a to „święto lata” czy muzułmańskie Święto Słodkości (Zuickerfeest)…
Oczywiście wszystko, co sprawia radość najmłodszym, wymaga trudu i poświęcenia dorosłych, wiadoma rzecz!
Placówki, do których uczęszczają dzieci, wciąż zwracały się do rodziców z prośbą o pomoc w pieczeniu ciasteczek, robieniu babeczek, szykowaniu specjałów z ojczystych krajów itd.
W rezultacie, ostatnimi czasy, najwięcej godzin spędzałam właśnie w kuchni szykując słodkości do szkoły to dla jednego dziecka, to dla drugiego, a także dla trzeciego.

Na dodatek, jeszcze wczoraj syn gościł w domu ośmiu kolegów.
W ten sposób świętował swoje urodziny, które w istocie przypadają dopiero za dwa tygodnie.
A z obchodami urodzin w Holandii wiąże się cała procedura, zresztą już Wam o tym wspominałam.
Jubilat obdarowuje upominkami wszystkich uczniów w klasie, a potem jeszcze zaproszonych gości. Znowu trzeba szykować słodki poczęstunek dla dzieci i nauczycieli.

Uff, na szczęście na razie u nas już po imprezach…

Pora na odpoczynek.
Czas wybiec z kuchni na łąkę i do lasu!
A najlepiej byłoby pojechać karetą zaprzężoną w dwa konie!
Tak jak to zrobiła dzisiaj nasza pani dyrektor.
Po 32 latach pracy w szkole „juf Marije” udała się na emeryturę.

Oficjalne święto odbyło się kilka tygodni wcześniej, a dziś były tylko „ostatki”: wszyscy uczniowie, tworząc pary, utworzyli z rąk szpaler przed szkolnym budynkiem.
Pani dyrektor musiała się znacznie pochylić, by pokonać powstały tunel, ale warto było, bo na końcu czekała niespodzianka: kareta, która miała przewieźć wspaniałą nauczycielkę do innego wymiaru, gdzie czas na pewno będzie płynął wolniej i spokojniej.

Zanim pani Marije wsiadła do karocy, przekazała jeszcze klucz od szkoły (wielki, wykonany z kartonu) swojej następczyni.
Nauczyciele, uczniowie i rodzice machali ukochanej pani dyrektor tak długo, aż dorożka z uśmiechniętą malejącą postacią, zupełnie zniknęła z pola widzenia…

Chwilę później, przed godziną 12 rozpoczęto tradycyjne wspólne odliczanie
od 10 do 1.

No i nastały wakacje!

Przyszły wśród okrzyków radości.
Przyszły – przypieczętowane mocnymi tupnięciami uczniowskich nóg.
Przyszły i… niech trochę zostaną z nami!
Niech ucieszą.
Przyniosą wytchnienie, obdarują zdrowiem i tężyzną fizyczną, pokażą nieznane miejsca i zaprowadzą do nowych przyjaciół…

Ps. Kochani Czytelnicy, właśnie w związku z wakacjami, dam Wam trochę odpocząć od siebie, od nas i od tej całej Holandii.
Będzie mnie zdecydowanie mniej w Internecie.
Ale wrócę. Obiecuję. Tutaj i do Was.
Nie zapomnę i Wy o nas nie zapomnijcie, proszę.
Wspaniałych wakacji!