Jeśli przeczytaliście poprzednią notatkę, to z pewnością już wiecie, że dwa styczniowe dni udało nam się spędzić w słynnym holenderskim parku rozrywki Efteling. Zapewne pamiętacie, iż nocowaliśmy w pokoju rodem z baśni „Jaś i Małgosia”. Pierniki na ścianach, naleśniki w roli puf i… czarownica, zaglądająca przez okno. Na dodatek próbująca rzucić na nas jakieś zaklęcie…
Jeżeli nie zajrzeliście do poprzedniego wpisu, nie martwcie się, w razie potrzeby, przypomnę pewne fakty.
Zatem usiądźcie wygodnie, odprężcie się i posłuchajcie.

Gdy, jakieś dwa tygodnie temu, dzieciaki zaczęły prosić o wyjazd do Efteling, to szczerze mówiąc, nie paliłam się do tego pomysłu. Dlaczego?
Bo zima nie nadaje się na całodzienną bieganinę po dworze.
Mam marznąć w drodze od jednej atrakcji do drugiej i jeszcze słono za to płacić?
Nie, dziękuję!

Wolę zaszyć się pod kocem z dobrą książką.
Wolę pić gorącą herbatę i podjadać mleczną czekoladę z orzechami.

A jednak dzieciaki, jak to dzieciaki, nie odpuszczały.
I jeszcze wyszła ta cała sprawa z okularami!
Dla tych co nie są w temacie, krótkie przypomnienie: moje różowe szkła ostatnio się popsuły, a ponoć w Efteling istnieje punkt napraw.

No i stało się, pojechaliśmy do parku rozrywki w środku zimy.
Pojechaliśmy i… nie żałuję!
Powiem więcej – warto czekać na zimę, aby pojechać do Efteling!
Z wielu powodów.
Jeśli lubicie atmosferę opowieści z Narnii, tam jej zakosztujecie.
Jeśli uwielbiacie ciepło i blask ogniska, smak grzanego wina, aromat gorącej czekolady ozdobionej pierzynką bitej śmietany, świąteczne piosenki i przedstawienia na żywo, to wszystko to znajdziecie w Winter Efteling.
I znacznie więcej!

Oswoicie zimę.
Doświadczycie ciepła w mroźny dzień, więc uważajcie na swoje serce, które będzie topnieć, jak lód, od nadmiaru emocji.

Efteling, już w listopadzie, przebiera się w zimową szatę.
Bajkowi bohaterowie wkładają czapki i szaliki.
Niezliczone światełka i lampy rozświetlają mroki wieczoru.
W wyznaczonych miejscach powstają wielkie ogniska otoczone ławkami.
– Proszę siadać i ogrzać się! Może napijecie się grzanego wina?
Za chwilę powinny pojawić się sanie zaprzężone w dwa rumaki.
Wysiądą z nich książę Kernik i królewna Jelka.
Przywitają się, coś opowiedzą, zaśpiewają.

A jak nie oni, to inni, bowiem w tym roku są cztery rodzaje koncertów do wyboru: śpiew przy akompaniamencie pianina, a capella, jazz, muzyka gospel.
Można też obejrzeć przedstawienia dla dorosłych i dla dzieci, występy akrobatyczne, a o 18 zaczyna się Aquanura – największy w Europie taniec fontann.
Spektakl czterech aktorów: muzyki, wody, światła, ognia.
Widzieliśmy już ten pokaz w czerwcu; teraz, w styczniu, obejrzeliśmy ponownie i…
dech nam zaparło z wrażenia!

Było jeszcze piękniej, bo wieczorna ciemność wydobyła i wyeksponowała ze świateł paletę barw, zupełnie niewidoczną latem.

Nieodłącznym atrybutem każdej zimowej scenerii są choinki.
W Efteling jest ich pełno, wszystkie przyprószone śniegiem niczym głowy starców – siwizną. Wśród wielu iglastych panien, jedna góruje nad pozostałymi.
Wielkie świąteczne drzewko zamiast tradycyjnych bombek, dźwiga przeźroczyste kule, w których znajdują się kartki z życzeniami gości.

Podobno codziennie odbywa się losowanie.
Podobno codziennie ktoś jest uszczęśliwiany…

Zimą w Efteling pojawia się wielki namiot.
Pod płachtą znajduje się lodowisko, tor saneczkowy, zamek Elzy z punktem gastronomiczym, w którym wśród innych przekąsek nie może zabraknąć tradycyjnej holenderskiej zupy grochowej.
Idziemy na łyżwy, najpierw przewracamy się niemal bez przerwy, ale w końcu zaczynamy panować nad równowagą i jeździmy; jeździmy w Efteling!

Skoro zaliczyliśmy łyżwy, trzeba spróbować też jazdy na nartach biegowych!
W malowniczym zakątku parku utworzono prawie półkilometrową trasę narciarską.
– Buty narciarskie na nogi, narty do butów – klik, kijki do rąk i… do przodu!

Oczywiście, poza typowo zimowymi rozrywkami, dostępne są atrakcje całoroczne (poza nielicznymi wyjątkami). Wiele z nich znajduje się w budynkach, pod dachem, zimno wówczas niestraszne.
Nasze pierwsze kroki kierujemy w stronę Pałacu Fantazji „Symbolica”.

To propozycja dla całej rodziny.
Najnowsza i najdroższa inwestycja w Efteling.
Wybudowana, kosztem 38 mln dolarów, w 65-tą rocznicę Parku i udostępniona do zwiedzania od lipca 2017 r.
Z zewnątrz ma postać baśniowego pałacu, natomiast w środku „wszystko jest inne niż się z pozoru wydaje”.
Tak jak my, pozwólcie się zaprosić na audiencję do króla.

Wybierzcie jedną z trzech możliwych tras („Skarbiec”, „Herosi”, „Muzyka”), następnie wsiądźcie do sześcioosobowego wagonika, który – co ciekawe – wcale nie będzie jechał po torach.
Poprowadzi Was tajnymi korytarzami do magicznych pomieszczeń.
Po drodze pewnie nie raz się zdziwicie, ale na koniec (najprawdopodobniej) wylądujecie w sali balowej i zatańczycie przed królem.

Podobnego typu niespodzianek znajdziecie w Efteling jeszcze kilka: „Fata Morgana” (rejs łódką do Zakazanego Miasta), „Droomvlucht” (podróż marzeń do krainy wróżek i elfów”), „Carnaval Festival” (wycieczka po różnych krajach świata w towarzystwie pajacyka Jokie).
Igotata ze starszymi dziećmi przeżyli niezapomniane chwile (strachu!) na statku, rozbujanym jak wahadło. Aaaa, tylko nie wypadnijcie za burtę!

Zdecydowaliśmy się również na przejażdżkę rollercasterem o nazwie „Drak en Joris” (Smok i Joris).
Gwoli ścisłości – to nie jest tylko szalona jazda rozpędzoną kolejką górską!
To cała opowieść, historia o śmiałkach walczących z okrutnym smokiem.
Chcecie zmierzyć się z bestią? Wybieracie Wodę czy Ogień?
Tak, trzeba zdecydować, bo są dwie trasy przejazdu i dwa pociągi, niebieski (Woda) i czerowny (Ogień), które ścigają się między sobą.
Podobno wygrywa zawsze ten sam, ale… nie liczcie, że zdradzę który (choć właśnie nim jechałam!).

W parku Efteling zimą, bywa chłodno, owszem, ale zimno nie dokucza nikomu.
Szkoda czasu na marznięcie!
Lepiej obejrzeć niesamowity film 3d o zwierzętach.
Nie można też zapomnieć o pokręceniu się na karuzeli.
Właśnie wiruję z dziećmi na koniu i w powozie. W kółko, w koło, w kółeczko.
By cały świat zaczął się kręcić. Mocno, szybko. Znowu.
W koło, w kółko, w kółeczko…

Ale, ale! Prawie bym zapomniała…
Gdzieś tu w pobliżu miał się znajdować punkt naprawy okularów…
Próbuję go wypatrzeć. Widzę małą budkę, to chyba tam!
Biegnę, potykam się, bo wciąż kręci mi się w głowie.
Z uśmiechem oddaję okulary do naprawy. Pani w kiosku dokładnie sprawdza szybki. Ogląda, przemywa, pociera, poleruje, impregnuje jakimś płynem. W końcu mi podaje.
– Gotowe, proszę przymierzyć.

Wkładam bryle z lekką nieufnością.
Niepewnie, jakbym się bała, że świat nadal będzie szary.
A jednak… działają! I to jak działają!
Widzę świat kolorowo, z intensywną różową poświatą.
Jak kiedyś, jak dawno, dawno temu…

Mąż mnie popędza, czas wracać do domu!
Kieruję się w stronę samochodu.
– Poczekajcie!
Zaraz, zaraz…
W pośpiechu zapomniałam spytać o sposób użytkowania okularków i o gwarancję.
No i przecież nie zapłaciłam!

Naprawa szkieł była w cenie biletu – uspokaja mnie mąż.
Dzieciaki przysnęły w aucie.
Za godzinę będziemy w domu.
Za godzinę spadnie na nas codzienność.
Stare kłopoty znów będą próbowały wypełzać z kalendarza.
To nic! Nie dam im się.
W naprawionych różowych okularach – mogę wszystko!