Nowy Rok już na salonach. Tylko ja się spóźniam. Drzemię w bezpiecznej gawrze, nasycona świętowaniem. Nowy mnie onieśmiela, a jednocześnie ciekawi. Dlatego czasem odkrywam rąbek puchatego koca, wstaję i po cichu, w miękkich skarpetach, skradam się do drzwi. Przykładam ucho do framugi, a tam… atakują mnie dźwięki. Nie fajerwerki, te dawno umilkły – ludzkie głosy, gwarne jak na targowisku. Nawołują, pytają, obiecują, nakazują, proszą, negocjują. Głosy stanowcze, głosy niepewne i te podszyte lękiem. Co tam się dzieje?!
Schylam się, przybliżam oko do dziurki od klucza, drugie mrużę, aż marszczy mi się skóra, ale w ten sposób widać więcej. Więc patrzę. Chcę zobaczyć.
Podglądam Nowy Rok na salonach.
A on bryluje. Zajmuje centralny fotel, pelerynę zarzucił na oparcie i ta migocze w świetle żyrandola, aż łuna się od niej unosi.
Siedzi Nowy Rok swobodnie, widać rozgościł się już na dobre.
Już nie gość, a swój.
Oczy mu błyszczą, coś peroruje, rękoma wymachuje przy tym jak dyrygent.
A tłumy go wokół obsiadły niczym gołębie na rynku.
I słuchają. I wpatrują się w ten Nowy Rok, w jego gesty, na ruchome wargi, słowa z ust mu spijają. TAK słuchają. Zastygli w oczekiwaniu, w różnych pozach.
Ktoś podparł podbródek i rozmyśla, ktoś złączył dłonie jak do modlitwy, ktoś kciuki zaciska. Niektórzy pootwierali torby i plecaki. Może mają nadzieję, że Nowy wrzuci im tam jaki prezent, grant, niespodziankę?
Może i ja powinnam wejść do salonu i przysiąść się, zamiast kryć się po kątach i podglądać? Może powinnam też wyciągnąć ręce?
Być we właściwym miejscu, o właściwej porze.
Może? Bo znów coś przegapię.
Drewno framugi wbija mi się w skórę, kształt dziurki od klucza odbił się na mojej twarzy jak pieczęć. Mimo to patrzę dalej. Może dojrzę worek i prezenty?
Nie, nie ma worka, nie ma prezentów.
Jest tylko błyszcząca peleryna. Nowy Rok nagle chwyta ją, zdejmuje z oparcia, rozkłada. Wstaje i teraz widać jego imponującą, smukłą sylwetkę. Rozkłada pelerynę, potrząsa nią. Ciężki materiał kołysze się w powietrzu, słyszę furkot. Włosy osób siedzących najbliżej Nowego falują jak łany zboża.
Przypomina mi się baśń o Pani Zamieci, która trzepała kołdrę na balkonie, aż fruwały puszki pierza. Nowy Rok wytrząsa złocistą pelerynę, w pokoju robi się bardzo jasno.
Trzęsie nią, trzęsie i wcale się nie męczy, bo ręce ma silne, młode.
I dostrzegam, że z peleryny coś się wysypuje, leci…
To nie pierze, nie śnieżynki, choć także białe…
Kartki z kalendarza? Banknoty? Może talia kart?
Ludzie podnoszą się, wyciągają dłonie, nadstawiają plecaki i próbują złapać te tajemnicze karteluszki. Ktoś się śmieje, ktoś śpiewa, ktoś nawet skacze. Może tak trzeba, zapewne tajemnicze prostokąty mają wielką wartość. A może magiczną moc.
Nowy Rok rozdaje nowe karty, a ja wciąż stoję za drzwiami.
Wystarczy nacisnąć klamkę, otworzyć drzwi, wejść do środka i łapać swoją szansę, jak inni. No, zrób to, zrób! Nim będzie za późno.
***
Kochani Czytelnicy, taka opowiastka dziś ode mnie.
Ciekawa jestem, czy ktoś z Was był „na salonach” z Nowym Rokiem (i może nawet złapał najlepsze karty)? A może to wcale nie były karty, tylko banknoty?
A może nie banknoty, lecz czyste kartki, do dowolnego wypełnienia?
Jak myślicie? I co byście woleli?
Dzieciaki i wiatraki 
Piękna opowiastka, umiesz poetyckim obrazem zachwycić czytelnika!
Wolałabym czyste kartki do dowolnego zapełnienia dobrymi życzeniami i planami możliwymi do zrealizowania!
Salony są dla celebrytów, ja wybieram swojskie klimaty:-)
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Jotko, Ty wybierasz zawsze super miejscówki na Wasze wycieczki, salon sama umiesz sobie stworzyć, nie potrzebujesz zaproszeń na cudze. 😉
A czyste kartki już od dawna zapełniasz życzliwymi i mądrymi słowami. 🙂
Realizuj dalej swoje plany, niech wiatr pomyślności prowadzi Twą łódź w obranym przez Ciebie kierunku. 🙂
PolubieniePolubienie
Piękny, poetycki tekst.
Życzę Ci Igomamo i całej Twojej rodzinie aby spełniło się to, czego sami sobie życzycie.
Na salonach ostatnio /i nie tylko ostatnio/ nie bywam. I wolałabym pewność, że w nowym roku wszystko będzie prostsze i lepsze.
Serdeczności od Stokrotki
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Stokrotko, dziękuję za Twe serdeczności, z przyjemnością je odwzajemniam!
Tobie też, podobnie jak Jotce, bywanie na salonach nie jest do niczego potrzebne. Bywasz w piękniejszych miejscach, a potem ciekawie o nich opowiadasz swoim czytelnikom. To większa wartość, dla Ciebie i dla czytelników. 😉
A skoro potrzeba Ci na nowy rok prostego i lepszego, niech takie przyjdzie.
Życzę Ci dni szytych prostym, pięknym ściegiem, bez supełków i oczek.
Niech igła współpracuje z Twoją dłonią. 🙂
PolubieniePolubienie
Pięknie uchwycona metafora Nowego Roku, który zdaje się rozdawać nie tylko szanse, ale i subtelne wyzwania. Czy to banknoty, karty, czy puste kartki – chyba najważniejsze jest to, co sami z nimi zrobimy, prawda? Może właśnie w tej otwartej przestrzeni możliwości tkwi prawdziwa magia.
Nie każdy od razu chce wejść na „salony” i rzucić się w wir noworocznych obietnic. Czasem potrzebujemy chwili w „bezpiecznej gawrze”, by zebrać myśli i zdecydować, czego naprawdę pragniemy. Może patrzenie przez dziurkę od klucza to nie ucieczka, ale czas refleksji? Nie każdy wyścig trzeba zaczynać od razu na starcie – liczy się to, co zrobimy, gdy już zdecydujemy się dołączyć.
Jeśli te „karteluszki” to białe strony, do zapisania po swojemu, to ja wybieram je z całego serca. W końcu nic nie daje większej satysfakcji niż świadomość, że to my sami tworzymy historię swojego życia. A Ty? Co byś wpisała na tę pierwszą, jeszcze pustą stronę? 😊
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Pięknie napisałeś, Andrzeju… Aż się zadumałam nad mądrością Twych spostrzeżeń. W sumie znajduję w nich pociechę i ogromną nadzieję.
Bo może gawra to nie ucieczka a dojrzewanie, podglądanie przez dziurkę to nie izolacja a moment na zatrzymanie i refleksję.
I nieważne czy złapiemy banknot, kartę z talii czy puste kartki – ważne byśmy dostrzegli w tym obfitość i możliwość wyboru.
Uświadomiłeś mi to, dzięki.
Pytasz, co bym wpisała na pierwszą stronę?
Już ją zapełniłam. Dobrymi życzeniami, które płynęły strumieniami i różnymi kanałami od, do… Może ktoś powie: te noworoczne życzenia to tylko słowa, ale ja wierzę w dobrą moc słowa. „Na początku było Słowo…”
A skoro wybrałeś białe karteczki, to ja Twój wybór podbijam i życzę Ci byś wypełnił je po swojemu, byś mógł cieszyć się sprawczością i by nic nie stanęło Ci na przeszkodzie w realizacji Twoich planów. 🙂
PolubieniePolubienie
Twoje słowa są pełne mocy, mądrości i piękna, jakbyś spojrzała na świat przez pryzmat możliwości, które w nim tkwią. To, co napisałaś, przypomina mi, że każdy moment zatrzymania może być chwilą na głębsze zrozumienie siebie i otaczającego świata. Czasami trzeba na chwilę przystanąć, by zobaczyć, jak wielką obfitość niesie życie, a wybory, które podejmujemy, to nie tylko decyzje – to nasza sprawczość, nasze działanie i nasza siła.
To prawda, że słowa mają potężną moc. Może nie wszyscy zauważają ich wagę, ale one naprawdę mogą zmieniać rzeczywistość, kształtować nasze intencje i wpływać na to, co się dzieje w naszym życiu. I tak, jak Ty to widzisz, wypełnię swoje „białe karteczki” i z radością wypełnię je marzeniami, które pozwolą mi iść do przodu, nie zatrzymując się na drobnych przeszkodach.
Twoje życzenia są dla mnie jak światło, które oświetla drogę. Życzę Ci, abyś także miała przed sobą przestrzeń do działania, spełniania się i cieszenia każdą chwilą, bo to, co najpiękniejsze, często dzieje się właśnie w drodze. Dziękuję Ci za te piękne słowa i za to, że przypomniałaś mi, jak ważne są dobre życzenia, bo one naprawdę tworzą naszą rzeczywistość.
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Od kilku lat nowe roki zaliczam bardziej w okolicach swoich urodzin. Wtedy przyjmuje kolejny rok, obecnie już 40 się pojawił, i planuje co będziemy razem robić. Nie będzie salonów, ale wiele chodzenia.
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Traszko, u Ciebie zawsze jest aktywnie! Chodzenie, rower, trening.
I super. Motywujesz do ruchu i wstania z kanapy.
Wszystkiego dobrego dla Ciebie, spokoju i szczęśliwego życia tu, w Holandii.
Spełniaj swoje pasje i niech to daje Ci radość. 🙂
PolubieniePolubienie
Pieknie ujete. Przepieknie. Niech te czyste kartki zapisuja sie samymi dobrymi wydarzeniami i odrobina relaksu. Wszystkiego dobrego na ten rok!
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Bardzo dziękuję miła Rodzinko!
I wzajemnie, niech Wasz nowy rok też będzie udany i hojnie rozda to, czego Wam potrzeba i o czym marzycie. Pozdrawiam serdecznie.
PolubieniePolubienie
Powiedzieć, że opowiastka cudowna i zabawna, to tak jakby nie powiedzieć nic. Powinnaś pisać książki dla dzieci, bo masz tak lekkie pióro(choć zawsze myślałam, ze to ja je mam). Wszystkiego, co najpiękniejsze dla całej Waszej Rodzinki. Niechaj będą w Waszym życiu i banknoty i asy i kartki do zapisywania najszczęśliwszych chwil. Uściski.
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Dziękuję, kochana Iwonko!
Tyle życzliwości zawarłaś w swoim komentarzu, że autentycznie się wzruszyłam. Przez moment nawet fruwałam sobie na różowej chmurce i, jakby tego było mało, to jeszcze lizałam lody śmietankowe, moje ulubione. 🙂
Dziękuję Iwonko i, zaufaj mi, Ty masz równie lekkie pióro – niech Nowy Rok Cię w tym utwierdza, a wraz z nim – Twoi czytelnicy.
Poza tym niech Nowy dba o Ciebie.
Niech podaruje Ci najlepsze karty, niech nie pożałuje banknotów, a kalendarz wypełni szczęśliwymi wpisami.
Uściski. 🙂
PolubieniePolubienie
Przepięknie władasz językiem, aż chce się czytać. Ponadto masz wspaniałą wyobraźnię, więc wysyłaj swoje teksty do różnych pism, także tych holenderskich, będą czytali z przyjemnością, bo zaskakujesz, intrygujesz, a wszystko takie cieplutkie i pełne dobroci serca.
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Dziękuję, kochana Ultro.
Wiem, odpowiadam z opóźnieniem: już prawie koniec lutego, a Ty napisałaś 14 – to, ale proszę uwierz mi -Twoje słowa były dla mnie najpiękniejszą walentynką. I nadal są. Dziękuję.
PolubieniePolubione przez 1 osoba