Najpopularnieszje…
-
Aksinia – kawa & puzderka- Angielski z M.
- Anna, ciuchy i drobiazgi
- Anna Maria Gregorowicz
- Bajeczki Stokrotki
- Belgia nasz dom
- bezpukania.eu
- Cichy zakątek poezji
- entliczek-pentliczek
- Greenelka
- Iwona Kmita
- Kobieta bo 30
- Lustro
- mariposaflower
- Matka Puchatka
- Na karuzeli życia
- Nasze życie w Belgii
- nie tak znów kolorowo
- Nie tylko kartki
- Pani od biblioteki
- Polki na Obczyźnie
- Przystanek Wrocław
- Rodzinka 2 + 3
- Saol ar Ceilteach
- spacerem przez życie
- Walcz zawsze do końca
- Wrzosy
- Zielone życie na Zielonej Wyspie
- Złapać chwilę
Archiwa kategorii: wiatrakowa codzienność
Czy moja córka musi oglądać przedstawienie o lesbijkach (w katolickiej szkole)?
Pisanie idzie mi jak po grudzie. Tytuł zakrzyczał sensacją, po czym palce znieruchomiały nad klawiaturą. Miały prawo, temat trudny.
Zazwyczaj delikatnie pląsają po klawiszach, a dziś chcą tupać.
Co robić, jak uderzać w klawisze, nie raniąc przy tym nikogo?
Moja starsza córka od września rozpoczęła naukę w szkole średniej.
Holenderski system nauczania znacznie różni się od polskiego, wszystko odbywa się wcześniej: do podstawówki idą czterolatki, a do szkoły średniej – dwunastolatki, jak moja Iskierka.
Czytaj dalej
Gdy licho mnie bierze
Nie jestem przesądna. Nie, wcale.
Uważam, że trzynastka może być tak samo szczęśliwa jak siódemka, a siódemka równie pechowa co trzynastka. Gdy słyszę, że nie wolno mi kłaść torebki na podłodze albo siadać na rogu stołu, to się uśmiecham.
Pieniędzy i tak noszę niewiele w portfelu, a na rogu przecież już mogę – jestem mężatką. Zatem nie, nie jestem przesądna.
Tylko czasem… nachodzą mnie wątpliwości.
Opublikowano wiatrakowa codzienność
Otagowano choroba, gdy mama choruje, smutki noworoczne, Sylwester w łóżku, życie rodziny na emigracji
23 Komentarze
Kornelka zamalowała raka
Klik, klik. Drogi Czytelniku, jeśli wchodziłeś na nasz blog w ubiegłym roku, to pewnie nie raz widziałeś, z prawej strony ekranu, niewielką ramkę ze zdjęciem dziewczynki. Wielkie czarne oczęta i półuśmiech drżący nadzieją na pewno przyciągnęły Twoją uwagę. To Kornelka, pięcioletnia córka kuzyna Igotaty.
Mała księżniczka, której przyszło zmierzyć się z niebezpieczną chorobą.
Tuż przed pierwszą gwiazdką
Planowałam zajrzeć tu wcześniej. Być, choć raz, perfekcyjną panią domu – taką, która kilka tygodni wcześniej upiekła pierniki, rano nalepiła setkę pierogów, uszek, a teraz właśnie ma chwilę przerwy, więc zasiadła do bloga z kubkiem aromatycznej herbaty w ręku. Spokojna, opanowana, bo i czym ma się denerwować, skoro wszystko trzyma pod kontrolą? Niestety, to nie ja.
Opublikowano wiatrakowa codzienność
Otagowano chwila zadumy przed Wigilią, Święta Bożego Narodzenia, życzenia świąteczne
12 Komentarzy
Mikołajkowa niespodzianka
Chociaż Mikołaj (właściwie: Sinterklaas) odpłynął z powrotem do Hiszpanii (w asyście Piotrusiów i konia), a Holandię ogarnął wir świątecznych przygotowań (to znaczy: dekorowania domów i rezerwowania obiadów w restauracjach), to pozwólcie, że dziś cofnę się w czasie o, mniej więcej, dwa tygodnie i opowiem o mikołajkowych upominkach przygotowanych w szkołach (tak zwanych „surprizach”). Bohaterem wpisu będzie Groszek, nasz jedenastoletni syn.
Wendy
Aleksander pracuje z Igotatą. Poznałam go cztery lata temu na firmowej imprezie noworocznej. Rzucił mi się w oczy, bo jak przystało na typowego Holendra, wyróżniał się z tłumu wysokim wzrostem. Śmiał się często i głośno, a jego uśmiech sięgał oczu i to bynajmniej nie było zwyczajne: owszem, przeciętny Holender uśmiecha się uprzejmie, ale wylewnością nie grzeszy.
Na tamtej imprezie czułam się nieswojo, mało mówiłam.
Aleksandra to nie zraziło. Dzielnie dotrzymywał mi towarzystwa.
Opublikowano wiatrakowa codzienność
Otagowano refleksje o śmierci i chorobie, strata mamy i żony, życie z rakiem
16 Komentarzy
O czym szumią…?
W pobliżu naszego domu rośnie wiele drzew, tak wysokich, że prawie sięgających nieba. Ich widok zaraża spokojem. Delikatnie poruszające się na wietrze gałęzie kołyszą zmęczone myśli. Te drzewa są jak nasi dobrzy znajomi.
Albo chociaż jak niemi świadkowie naszego życia, obserwujący codzienność niczym film w technice 3D.
Drzewa patrzą, jak opuszczam rankiem dom, zamykając za sobą drzwi.
Opublikowano wiatrakowa codzienność
Otagowano jesienna melancholia, jesienne drzewa, jesień, październik
28 Komentarzy
