Szukaj na blogu
Kalendarz
Najnowsze komentarze
Najpopularnieszje…
-
Tagi
- Amsterdam
- atrakcje dla dzieci i dorosłych
- Avond4daagse
- bal karnawałowy
- Belgia
- blog o emigracji w Holandii
- blog o Holandii
- blog o rodzinie
- blog o rodzinie na emigracji w Holandii
- Boże Narodzenie
- Buitenspeeldag
- czas wolny
- czas wolny z dziećmi
- Domek
- Dzień Króla w Holandii
- Efteling
- emigracja
- emigracja w Holandii
- goście
- jesień
- Keukenhof
- Komunia Święta
- Kościół Polski
- książki
- macierzyństwo
- małżeństwo
- miłość
- morze
- Muzeum
- Nowy Rok
- peuterspeelzaal
- Pociąg
- początek roku szkolnego
- Początki
- podróż
- Polska
- Portugalia
- postanowienia
- przemijanie
- relacje rodzinne
- rodzeństwo
- rodzina
- rodzina na emigracji w Holandii
- rodzina w Holandii
- rozwój
- rozwój dziecka
- Sinterklaas
- spacer
- sport
- Sylwester
- Sylwester w Holandii
- Szkoła
- Sąsiedzi
- uroczystość
- urodziny
- Utrecht
- wakacje
- wakacje w Portugalii
- wakacje z dziećmi
- wakacje z dziećmi w Polsce
- wiara
- Wielkanoc
- wózek
- zabawa
- Zwarte Piet
- zwiedzanie Holandii z dziećmi
- zwiedzanie Polski z dziećmi
- zwiedzanie Portugalii z dziećmi
- zwyczaje z Mikołajem w Holandii
- święta
- życie na emigracji
- życie na emigracji w Holandii
- życie rodzinne
- życie rodziny na emigracji
- życie rodziny na emigracji w Holandii
Archiwa kategorii: wiatrakowa codzienność
Zatrzymałam się…
Zatrzymałam się jakoś tak w drugiej połowie września.
Najpierw zatrzymał mnie ząb. Silny ból pojawił się niczym groźny, bezpański pies wyłaniający się znienacka zza rogu ulicy. Pokąsał, ugryzł. Odchodził i wracał. Zawsze wracał. Tabletki przeciwbólowe przynosiły ulgę na cztery godziny, były przepustką do zrobienia czegokolwiek.
Gdy tylko przestawały działać, rozpoczynał się taniec z bólem w pierwszej parze. W nocy przewracałam się z jednego boku na drugi, chcąc zgnieść i zmiażdżyć przeciwnika, wyłączyć czucie.
A przecież w wakacje byłam u dentysty w Polsce!
A przecież wszystko miało być w porządku…
Opublikowano wiatrakowa codzienność
Otagowano moment zatrzymania się w życiu, przemijanie, refleksje nad kruchością życia, strata, upływ czasu, śmierć, żałoba
16 Komentarzy
Powroty są trudne…
Wróciliśmy z wakacji… Już tydzień temu wróciliśmy! I co? I nic.
Dom czekał na nas cierpliwie. Tęsknił, ale przecież dał nam czas.
Dokładnie tyle czasu, ile potrzeba, by odpocząć.
I wystarczająco dużo, by… by teraz było trudno…
Domowi latem dokuczała samotność…
Chciał pogadać, a nie bardzo miał z kim.
Ogródek, widząc smutek murowanego towarzysza, próbował przyjść na plotki. Dosłownie! Trawy i rośliny tak się rozrosły, że brakowało zaledwie paru centymetrów, by przez szparę w drzwiach wślizgnęły się do środka.
Susza w krainie deszczowców
Przewodniki i książki o Holandii z lekka się zarumieniły. Wstyd to czy opalenizna? Pewnie jedno i drugie! Spąsowiały, bo zdały sobie sprawę, że serwują nieprawdziwe informacje. No tak! W większości materiałów o Niderlandach znajdują się ostrzeżenia przed deszczem: „w Holandii … Czytaj dalej
Lato w niegrzecznych japonkach
Od czterech, a może nawet od pięciu tygodni, Holandia przemieniła się w garnek z gotującą się zupą. Chodzi w szortach, japonkach i okularach słonecznych. Wygrzewa się w słońcu niczym leniwy kocur na piecu.
Leży, przeciąga się i wzdycha: „Uff, jak gorąco! Uff… za gorąco!”
Dzieciaki ubrały się w opaleniznę, nawet do twarzy im w tym brązie.
Tylko trawa zrobiła się „mało wyjściowa”.
Marna taka, przedwcześnie pożółkła i wysuszona…
Czas posuchy udzielił się też na blogu. Myśli wysychają zanim trafią na ekran. Słowa nie chcą spływać rwącym potokiem z palców na klawiaturę…
Przedłużająca się cisza na blogu jednak niepokoi… Uwiera.
Trącę ją klapkiem, niech zmyka w cień…
A klapki? Przydadzą się.
Przypomną historyjkę sprzed dwóch tygodni, taką naszą, z życia wziętą…
Pierwsza szkolna wycieczka
Półtora miesiąca temu moja mała dziewczynka przeobraziła się w dużą dziewczynkę i poszła do szkoły. Tup, tup, tup… – od poniedziałku do piątku.
Tup, tup, tup – w upalne lipcowe dni.
Na początku błękitne oczęta często zachodziły mgłą, która skraplała się i rosiła policzek (wszak wiadomo, że rosa to poranne zjawisko). Usteczka wyginały się w podkówkę wyrzucając zdanie: „Nie chcę do szkoły!”, a czteroletnia nóżka przypieczętowała spektakl stanowczym tupnięciem: „Nie i już!”.
Było, minęło…
Czerwcowa pobudka do życia
Ostatnio na blogu mniej Holandii… I mnie samej też jakby mniej…
Włożyłam sukienkę w czerwone tulipany i… pobiegłam schować się za wiatrakami, odpocząć pod rozhuśtanymi skrzydłami. Ochłody zaznać? Spokoju? Niby wszystko jest w porządku. Niby nic nie szwankuje.
Dni toczą się starym rytmem jak młyńskie koła…
A jednak jakoś tak nijak. A jednak jakoś tak tęskno…
Znajomy sens gdzieś się zapodział.
Kto dogoni uciekający żakiet?
W minioną sobotę kilkaset „szpilek” w rytm muzyki sunęło, płynęło czy też podskakiwało po angielskim parkiecie. Suknie, prowadzone przez smokingi i garnitury, wdzięcznie wirowały nad ziemią. Och, działo się, działo!
Książę Harry żenił się z Meghan. Zachwyt, wzruszenie, podziw i… plotki.
Dwa tygodnie temu odbył się inny ślub; tym razem na polskiej ziemi (zresztą – a bo to jeden? Wiosna nastała, a za nią niczym welon panny młodej ciągnie się sezon weselny)… I my, w tejże ceremonii zaślubin, mieliśmy zaszczyt uczestniczyć; a potem bawiliśmy się na weselu.
