Miesięczne archiwum: Maj 2021

Moja córcia ma już 7 lat!

Opublikowano na 19 Maj, 2021 by Igomama

Okruszek, ten nasz maleńki Okruszek, właśnie skończył siedem lat.
– Jaka ona już duża! – mówi świat. – Czyta, liczy, jeździ na rowerze, nawet kanapkę sobie sama zrobi.
To prawda, takie dziecko nie zginie w odmętach codzienności, da sobie radę, wypłynie. Jednak gdy świat opowiada o dużej dziewczynce, bezwiednie rozglądam się dookoła szukając jej wzrokiem i – wiecie może mam coś z oczami – ale widzę… wciąż małą. Czytaj dalej →

Opublikowano wiatrakowa codzienność | Otagowano refleksje matki, rezolutna siedmiolatka, siedem lat córki, urodziny dziecka, zabawne powiedzonka dziecka | 26 Komentarzy

Kto ma ochotę na naleśniki Baby Jagi?

Opublikowano na 11 Maj, 2021 by Igomama

Hej, to znowu ja, Okruszek! Przychodzę z kolejną majówkową opowieścią. Ostatnio pisałam o moim kocie Guziku, a dziś odwiedzimy taką jedną panią, która mieszka w lesie. Pewnie nieraz o niej słyszeliście. Jej chatka pachnie pierniczkami, ściany pokrywa czekolada, a drzwi i okiennice zrobione są z chrupiących wafelków. Czytaj dalej →

Opublikowano Holandia, Z pamiętnika Okruszka | Otagowano atrakcje dla dzieci w Holandii, holenderskie naleśniki, naleśniki Jasia i Małgosi, Park Hans & Grietje w Holandii, Park Jasia i Małgosi w Holandii | 14 Komentarzy

Pierwsze wakacje Guzika

Opublikowano na 7 Maj, 2021 by Igomama

„Cześć, czołem, kluski pod stołem” witam się z Wami słowami Kici Koci (lub jej przyjaciół, Packa bądź Julianka). A dlaczego Kicia Kocia?
Raz, bo bardzo ją lubię, a dwa – dziś będzie trochę kocio.
Oczywiście mama natychmiast nie omieszkała mnie poprawić: „Okruszku, jakie kluski? I jak kluski, to chyba nie pod stołem, a z rosołem?”.
Nie miała racji, jeśli kluski to pod stołem. Winking smile Czytaj dalej →

Opublikowano Holandia, Z pamiętnika Okruszka | Otagowano Flevoland w Holandii, kot w samochodzie, majowe wakacje, pobyt w Landal Park w Holandii, wyjazd z kotem | 8 Komentarzy

Gdy noc jest bezsenna

Opublikowano na 1 Maj, 2021 by Igomama

Zdarzają się takie noce, półsenne noce.
Idę spać, a w łóżku zastaję Okruszka, moją małą córeczkę, która przestała być mała. Kładę się obok, wtulam się w nią tęsknie i łapczywie. Moja dorosłość (głupia dorosłość!) łudzi się, że może w ten sposób spłynie na nią dziecięca beztroska. Że wystarczy tylko tyle. Czytaj dalej →