Rok szkolny się rozkręcił. Mamy za sobą dwa tygodnie zajęć w szkole holenderskiej, w minioną sobotę ruszyła również nasza szkoła polonijna.
Mimo to jeszcze nie wpasowałam się w szkolny grafik, wakacje wciąż we mnie pulsują (choć z każdym dniem delikatniej).
Dotykam konturów lata, obracam w palcach koraliki wakacyjnych dni.
O czym by Wam tu dziś opowiedzieć? Co pokazać?

Czuję w powietrzu słodki zapach i już wiem. Hildesheim się nada!
Piękne, stareńkie, miasteczko w Dolnej Saksonii. Różane.
Usytuowane w centrum Niemiec (30 km od Hanoweru), w połowie trasy samochodowej Polska – Holandia, aż się prosi o zjechanie z autostrady i postój.

My tak właśnie zrobiliśmy.
Wracając z wakacji zatrzymaliśmy się w Hildesheim (na mniej więcej trzy godziny).
Miasto wzbudziło mój zachwyt, ale też… wyrzuty sumienia.
Te przyszły później.
Gdy już dotarliśmy do domu i zobaczyliśmy kontuzjowaną łapę naszego kota.
Ale decydując się na postój, jeszcze o tym nie wiedziałam.
Wprost przeciwnie, byłam przekonana, że wszystko jest w porządku, bo tuż przed podróżą dostałam wiadomość od koleżanki opiekującej się kotem, że Guzik ma się dobrze –  nakarmiony, wygłaskany, zadowolony.
Jak się później okazało – koleżanka, poczciwa dusza, nie chciała nas martwić przed podróżą, a poza tym miała nadzieję, że kot „się wyliże”, jak to z kotami bywa.

Po spotkaniu z kotem, domownicy napadli na mnie, wzbudzając poczucie winy (to ty chciałaś zwiedzać, to był twój pomysł!), a potem widząc, jak się zapadam w sobie, zmienili front i uspokajali mnie (trzy godziny w tę czy we w tę nic by nie zmieniły, weterynarz i tak nie przyjmuje w niedzielę). Na szczęście Guzik znów biega jak dawniej, wspina się na drzewa i nie nosi śladów traumy czy stresu.
Możemy więc spokojnie wrócić do Hildesheim. I do róż.

O co chodzi z tymi różami?

No właśnie, o co?
W Hildesheim rośnie ponoć najstarsza róża na świecie Tausendjähriger Rosenstock (Tysiącletni Krzew Róży).
Róża pnie się przy Katedrze, owiana legendą, zresztą niejedną.
Najbardziej rozpowszechniona jest wersja o tym, jak w 815 r. cesarz Ludwik Pobożny odprawiając mszę, powiesił relikwiarz wśród kwiatów dzikiej róży.
Niestety gałęzie krzewu oplotły relikwiarz tak mocno, że nie dało się go potem zdjąć. Cesarz zinterpretował to jako znak od Boga i nakazał w tym miejscu wybudowanie kaplicy ku czci Najświętszej Marii Panny.

Taki był początek Hildersheim, jednego z najstarszych miast w Niemczech.
Na początku było ono siedzibą biskupstwa. Zresztą Kościół zarządzał tym miastem przez czterysta lat, co zaowocowało pięknymi budowlami sakralnymi.
Dwie z nich: Katedra i Kościół Św. Michała są wpisane na listę zabytków UNESCO.

Katedra

W czasie II wojny światowej, gdy miasto zbombardowano (1945 r.), także Krzew Róży spłonął pod gruzami. Najwidoczniej jednak korzenie nie ucierpiały, bo po jakimś czasie rozwinęło się dwadzieścia pięć młodych pędów i po dziś dzień Krzew Róży kwitnie w maju jasnoróżowymi kwiatami, a na jesieni owocuje.

Jeśli już jesteśmy przy Katedrze Najświętszej Marii Panny, to dodam, że poza Różą znajdują się tu odlewane z brązu Drzwi Bernwarda – unikatowy zabytek średniowiecznej sztuki ottońskiej (podobne do Drzwi Gnieźnieńskich).

Różany Szlak

W Hildesheim róże ścielą się pod nogami.

Dosłownie, bo niektóre są wygrawerowane w brukowych kostkach chodnika tworząc Różany Szlak (Rosenroute).
Składa się on z kilku odcinków, które można dowolnie łączyć i prowadzi do zabytków.

W Punktach Informacji Turystycznej jest dostępna broszura (za 2 euro) z Różanym Szlakiem i planem miasta, my jednak jeszcze wtedy o tym nie wiedzieliśmy, a róż na chodniku szukaliśmy w ramach rozrywki, podążaliśmy za nimi intuicyjnie.

Kościół Świętego Michała

W ten sposób zaszliśmy do kolejnego zabytku dziedzictwa UNESCO, wzniesionego na wzgórzu –Kościoła Świętego Michała.

Graniczy z nim barokowy Magdalenengarten – ogród, w którym, jak nietrudno się domyślić, królują róże w całej palecie odmian.

Rynek

Oczywiście w naszym zwiedzaniu nie można pominąć Rynku (Markt), tym bardziej, że przed wojną był to podobno jeden z najpiękniejszych rynków w Europie.

Jednak w wyniku bombardowania 70 % budynków ucierpiało i choć większość odbudowano, to jednak już nie udało się oddać ich poprzedniego sznytu.
Nie mam porównania, ale jedno wiem: współczesny Ryneczek skradł moje serce (i oczy!), nawet siąpiący deszcz nie był w stanie odebrać mu uroku.

Mamy tu Ratusz, niewielką fontannę i zabytkowe budynki z muru pruskiego – najbardziej przyciąga wzrok dom Knochenhauer -Amtshaus, w którym mieści się muzeum i restauracja.

Lista Schindlera

Nasze zwiedzanie dobiega końca, na deser – ciekawostka historyczna.
W Hildesheim ostatnie trzy lata życia spędził Oskar Schindler (upamiętniony w filmie Stevena Spielberga). Jego dom jest oznaczony tablicą pamiątkową.
W 1999 r. właśnie w mieście róż została znaleziona oryginalna „Lista Schindlera”.

Naszym zdaniem naprawdę warto zobaczyć Hildesheim.
A jak Wam się podoba?