Miesięczne archiwum: Październik 2019

Spotkanie z pisarzami

Opublikowano na 31 października, 2019 by Igomama

Gdy pisałam poprzednią notkę w pamiętniku, doznałam olśnienia.
Przypomniało mi się, że mam Wam do opowiedzenia pewną sytuację, która wydarzyła się w październiku. A jako że październik właśnie szykuje się do ucieczki, muszę się pośpieszyć. Próbuję go dogonić, zanim ucieknie.
Październik gubi kolorowe liście, a ja ślizgam się na nich i o mało nie upadam.

Czytaj dalej →

Opublikowano Z pamiętnika Okruszka | Otagowano kinderboekenweek w Holandii, książki dla dzieci w Holandii, promowanie czytelnictwa w Holandii, spotkanie z pisarzami | 16 Komentarzy

Odlot Okruszka

Opublikowano na 29 października, 2019 by Igomama

Siedzę sobie grzecznie przy stole i rysuję księżniczki w pięknych, długich sukniach, gdy wtem podchodzi do mnie mama. Ma zmęczoną twarz, w jej oczach czai się prośba. Na pewno czegoś ode mnie chce. Pytanie, czego. Niech zgadnę.
Mam posprzątać pokój? Schować ubrania do szafy?
W moim przypadku to niewykonalne! Tak samo jak moje księżniczki, przebieram się kilka razy dziennie. Cóż, taka już jestem – uwielbiam się stroić.

Czytaj dalej →

Opublikowano Z pamiętnika Okruszka | Otagowano jesienne ferie, lotnisko Schiphol Amsterdam, pamiętnik małej dziewczynki, pierwszy lot samolotem | 8 Komentarzy

Paryż bez lukru

Opublikowano na 20 października, 2019 by Igomama

W tym tygodniu unosiłam się parę centymetrów nad ziemią, w rytmie piosenek Edith Piath. Dlaczego? Bo miniony weekend spędziliśmy w Paryżu.
Igotata prowadził tam prezentacje informatyczne, a ja z dziećmi zabrałam się przy okazji, od nas to pięć godzin jazdy samochodem. Dzieciaki po raz pierwszy zobaczyły stolicę Francji, a dla mnie była to podróż sentymentalna.

Czytaj dalej →

Opublikowano Francja, wiatrakowe zwiedzanie | Otagowano Paryż z dziećmi, polskie akcenty w Paryżu, powrót do Paryża po latach, weekend w Paryżu z dziećmi | 19 Komentarzy

O czym szumią…?

Opublikowano na 9 października, 2019 by Igomama

W pobliżu naszego domu rośnie wiele drzew, tak wysokich, że prawie sięgających nieba. Ich widok zaraża spokojem. Delikatnie poruszające się na wietrze gałęzie kołyszą zmęczone myśli. Te drzewa są jak nasi dobrzy znajomi.
Albo chociaż jak niemi świadkowie naszego życia, obserwujący codzienność niczym film w technice 3D.
Drzewa patrzą, jak opuszczam rankiem dom, zamykając za sobą drzwi.

Czytaj dalej →